Beste tijd is voorbij.

Ik ben Andre, 49 jaar. Ik leef alleen en ergens lopen 2 dochters van mij rond. Ik ben geboren in Frankrijk. Had ik daar kunnen blijven, dan had mijn leven er heel anders uitgezien. De beste tijd van mijn leven heb ik al gehad. Dat waren mijn jaren op een binnenschip. Ik heb in mijn leven veel gedronken. Dan ging het mis. Andr‚ mag niet in de drank zijn, zeggen mijn vrienden.

Andre‚ hoort niet zo goed. Hij ziet er veel ouder uit dan hij is, getekend door het leven. Een zwaar leven, dat begon met slaag van zijn vader en een moeder die dronk. Ze woonden in Frankrijk, een gezin met 7 kinderen. Andr‚ was de oudste, en hij ging graag naar school. ,,Daar denk ik nog vaak aan, aan mijn oude schoolmeester. Dat was een goeie man!''
De vader van Andre‚ was streng en hij sloeg zijn kinderen met de riem. Hij werkte op een boerderij, waar ook zijn kinderen een handje moesten toesteken. Om 4 uur 's morgens opstaan om de koeien te melken, en dan naar school. Op zijn veertiende ging Andre‚ van school af om te werken, tot zijn grote spijt.
De moeder van Andre‚ zat in een rolstoel en dronk, alle dagen. ,,Met mijn moeder kwam ik goed overeen. Ik nam haar mee naar buiten, in haar rolstoel.''

Liefde en jaloezie

Het leven van Andre‚ veranderde drastisch op zijn zestiende. ,,Mijn vader had het in zijn kop gestoken om met het hele gezin naar België te verhuizen, waar we familie wonen hadden. Ik kwam wat vroeger dan de rest naar België, om een huis en werk te zoeken. Ik woonde toen bij mijn oom en tante in België. Ik werd verliefd op mijn tante, die zes jaar ouder was, en begon een verhouding met haar. Mijn eerste dochter werd geboren. Ik was nog zo jong en ik wist niets van de liefde. Ik was jaloers en lastig omdat ik haar soms niet kon zien. Ik begon te drinken. Het werd allemaal te lastig. Ik moest vluchten, anders zou er iets gebeurd zijn. Ik was zo jaloers. Had het anders gelopen, dan had ik nu een ander leven gehad. Ik begon te drinken, toen ik naar België kwam. We waren beter in Frankrijk gebleven.''

Het vrije leven

Andre‚ vond werk op een vrachtschip. Het werden de acht beste jaren van zijn leven: ,,Ik was een beetje mijn eigen baas. We werkten dag en nacht, geen uur om te stoppen. Als we geld hadden, deden we dat meteen op. Drie dagen drinken aan wal, met de taxi weg, bij de vrouwen gaan. Een jong mens, h‚! Maar het was natuurlijk wel zwaar werk. Vracht lossen op kerstdag en op oudejaarsavond. In het water gevallen. Tot aan de grens met Rusland gevaren.''
Andre‚ leerde een vrouw kennen, die bij hem op het schip kwam wonen. Ze had al vier kinderen, was in verwachting en kreeg nog een kind van hem, een dochter. Maar het ging niet goed, het koppel ging aan het vechten en Andre‚ kreeg het zo op zijn heupen dat hij zijn vrouw wou vermoorden. Ze ging van hem weg en hij kreeg drie jaar voorwaardelijk.

Drank

Het ging nog veel slechter toen het binnenschip werd verkocht en Andre‚ op straat stond, alleen met een valies. Hij zocht werk op travaux, werd metser, diender, noem maar op. Vaak zwart werk. Dat ging goed zolang Andre‚ niet dronk. ,,Als ik begon te drinken, dan ging ik een dag niet werken. Dat moesten ze daar niet weten, hé. Andre‚ mag niet aan de drank zijn, zegden mijn vrienden.''
Nog meer ongelukken volgden. Andre‚ reed met zijn bromfiets tegen een auto, werd gepakt en verhuisde drie maanden naar de gevangenis van Dendermonde. Hij zag de gevangenis wel meer van binnenin. Dronken in een ongeval betrokken raken, naar het ziekenhuis, zware boetes, in de cel. Andre‚ vertelt het met een verbazend gemak: ,,Nooit last van gehad, van in de bak te zitten.''
Toen hij vrijkwam, had hij geen huis meer en was zijn inboedel verkocht. Hij woonde een tijdje in een caravan, werd weer gepakt, omdat hij landloper zou zijn. Andre‚ had een huis nodig, ,,een adres, een dak boven mijn hoofd en een zetel om in te slapen.'' Vrienden zegden hem dat het OCMW misschien kon helpen. Hij vond een klein huisje, en het OCMW betaalde de huur. Het waren geen gemakkelijke tijden: ,,Twee of drie dagen niet eten, op de poef op café gaan. In het begin vond ik dat ambetant, van het OCMW leven. Nu niet meer. Wat moet ik anders beginnen?''
Hij werkte nog een tijdje in het zwart, werd tijdelijk gestraft door het OCMW, hij kon niet blijven op zijn werk. De rekeningen stapelden zich op, zijn elektriciteit werd afgesloten. Hij kreeg een hartinfarct, en sukkelde daarna verder met zijn gezondheid. Werken ging niet meer.

Alleen thuis

Het leven had nog een verrassing in petto: na negentien jaar stond zijn tweede dochter voor de deur. Ze bleef een tijdje bij hem, maar ze had geld nodig van Andre. Veel geld, voor uitstapjes en het goede leven. Dat geld kon Andre niet ophoesten: ,,Ik vertelde haar dat dat niet ging. Ze bleef weg en ik heb ze nooit meer gezien.''
Andre deed op zijn eentje verder. Hij kocht een klein huisje, maar kreeg al gauw een boete van de gemeente omdat hij het liet verkommeren. ,,Hoe kon ik met mijn inkomen dat huis beter onderhouden?'' Hij leeft nu alleen, met zijn hond. Dieren zijn mijn beste vrienden. Maar er komt niemand in mijn huis. Het is veel te slecht om iemand binnen te laten. Ik zorg voor mijn hond en voor mijzelf. Ik kom niet graag meer buiten. Ik kook twee keer per dag, ik kijk naar de televisie. De laatste jaren drink ik niet meer zo veel. Het café is te kostelijk. Af en toe koop ik een fles wijn, voor thuis.''
Vindt hij zichzelf arm? ,,Bah, ik heb niets te veel, maar ook niets te kort. Ik kan mijn tv afbetalen. Als ik geen kolen kan kopen, dan stook ik met hout.''
Andre stelt zich in zijn leven, maar soms vraagt hij zich toch af hoe het anders had kunnen lopen. ,,Was ik in Frankrijk gebleven, dan had ik nu misschien een huis, een vrouw en een kindje. Dan was ik misschien ook niet beginnen drinken. Ik zou een heel ander leven hebben gehad. En zoals mijn vroegere kameraden in Frankrijk, een gewoon leven.''